۴۰ تا از مهمترین قواعد رفتاری در فرهنگ انگلیسی زبان ها که باید بدانید! – بخش دوم

بوسیدن در کشورهای انگلیسی زبان

همان طور که پیش تر ذکر کردیم، بوسیدن همسرتان در مکان های عمومی بسیار رایج و عادی است، به خصوص هنگام سلام کردن و خداحافظی. به ویژه اگر در محیطی باشید که کسی را نمی شناسید؛ بوسه و نوازش را می توانید کمی طولانی تر انجام بدهید؛ بدون این که تحت قضاوت و بد رفتاری قرار بگیرید.

مردم به غیر از همسر و شریک زندگی شان، معمولاً کسی را نمی بوسند. مگر این که بچه های کوچک را ملاقات کنند که در آن صورت گونه ی بچه ها را می بوسند. اعضای یک خانواده نیز ممکن است وقتی بعد از مدت ها یکدیگر را می بییند، هم را در آغوش گرفته و ببوسند (یک بوسه ی روی گونه). بوسیدن دو گونه (که تقریباً در کل دنیا انجام می شود) در کشورهای انگلیسی زبان خیلی معمول نیست و به گروه خاصی از افراد مانند گروه های دوستان، گروه هایی که پیرو مد های خاصی هستند محدود می شود.

در آغوش گرفتن در کشورهای انگلیسی زبان

یک آغوش محکم و با قدرت را برای کسانی به کار می برند که در موقعیت های خاصی هستند؛ مثلاً فردی که از خطر نجات یافته است، یا فردی که ممکن است دیگر او را نبینند؛ بنابراین بیشتر آغوش گرفتن های مردم در کشورهای انگلیسی زبان بسیار کوتاه و آرام انجام می شود؛ معمولاً دست هایتان را پشت فرد می گذارید و جلوی بدنتان با فرد مقابل برخوردی ندارد. معمولاً وقتی خارجی ها این نوع آغوش های کشورهای انگلیسی زبانی را می بینند این طور حس می کنند که احساسی بین این دو نفر وجود ندارد؛ اما در بیشتر موارد اشتباه می کنند.

تماس فیزیکی در انگلستان

به جز دست دادن با افراد دیگر در هنگام ملاقات با آنها؛ قانون عمومی کشورهای انگلیسی زبان در مورد غریبه ها به این صورت است:” از تماس فیزیکی جداً خودداری کنید “. این قانون حتی از قانون صحبت نکردن با غریبه ها نیز در کشورهای انگلیسی زبان پررنگ تر است. مثال واضحی از این مورد، در قطارهای درون شهری است که هنگام سوار و پیاده شدن از قطار هر نوع برخورد با دیگر افراد (که ممکن است مجبورشوید به آنها برخورد کنید) تابو محسوب می شود و می تواند یک رفتار تهاجمی تلقی شود یا حتی واکنش خشونت آمیزی به دنبال داشته باشد. در مقابل باید (خیلی) معذرت خواهی کنید و بپرسید: ” می توانم رد شوم؟”. البته بهتر است صبر کنید تا قطار بعدی بیاید.

به جز دست دادن، یا در آغوش گرفتن دیگران به صورتی که شرح داده شد و قرار دادن دست روی شانه ی کسی، بین دانشجوها نیز ترجیحاً نباید تماس فیزیکی دیگری برقرار شود. دست زدن به پشت دیگران؛ همیشه می تواند به عنوان آزار جنسی مورد شکایت و پیگرد قرار بگیرد و اصلاً مهم نیست که این کار را یک مرد با یک زن انجام بدهد و یا هر کس دیگری. در واقع حتی زمانی که می خواهید به شخصی که زمین خورده است کمک کنید تا برخیزد باید خیلی مراقب باشید چون ممکن است از رفتارتان به نوعی آزار جنسی برداشت شود.

تنها وضعیتی که برخوردهای فیزیکی می تواند عادی باشد، در ورزش های گروهی است. برای مثال در راگبی، ضربه زدن به پشت دیگران امری کاملاً طبیعی است. این حرکت به صورت موقعیتی می تواند به مکان هایی که تعداد زیادی از افراد آنجا ورزش می کنند؛ گسترش یابد؛ بنابراین در محیط های کاری و بسته و به فرهنگی که در آن محیط هستید؛ محدودیت های تماس فیزیکی می تواند تغییر بکند.

نشستن در قطار

هنگامی که نشسته اید به فرد کناری خود نباید ضربه ای وارد کنید، هنگام روزنامه خواندن مراقب باشید که روزنامه تان با وی برخورد نکند، به هیچ عنوان روی شانه ی وی نباید به خواب بروید. خودتان را روی صندلی پهن نکنید و فضاهای خالی بین دو صندلی را پر نکنید. همچنین اگر صندلی های خالی وجود دارد نباید روی آن صندلی بنشینید که کسی در صندلی کناری نشسته است. با این حال ایستادن، برای اجتناب از نشستن کنار کسی که صندلی بغل آن خالی است نیز توهین محسوب می شود. به ویژه اگر از نشستن کنار فردی معلول، یا اقلیت های قومی خودداری کنید.

همچنین وقتی کنار کسی نشسته اید نباید به محض خالی شدن صندلی های دیگر، به سمت آنها حرکت کنید چرا که این حرکت هم می تواند توهین محسوب بشود. البته زمانی که تقریباً کل قطار خالی است، نشستن کنار دیگران ممکن است کمی عجیب و نوعی پیشروی جنسی تلقی شود.

نحوه ایستادن و نشستن

با این که والدین و معلمان ما همیشه به ما گفته اند که باید صاف بایستیم و صاف بنشینیم و امریکایی ها برای قوز کردن همواره مورد انتقاد بوده اند، سبک ایستادن و نشستن مدرن در کشورهای انگلیسی زبانیی ها دچار تغییر شده است؛ اما قرار دادن دست در جیب ها، نشستن با پشت خیلی خم شده، نشستن روی لبه ی میز هنگامی که در حال ارائه دادن هستید، قرار دادن یک پا جلوی پای دیگر به صورتی که بدن تان به یک سمت خم بشود؛ در کشورهای انگلیسی زبان خیلی نادر است.

تماس چشمی

در این کشورها از تماس چشمی و تماس های چشمی بیش از حد طولانی، اجتناب می شود. در مقایسه با بسیاری از نقاط آسیا که انتظار می رود هنگام عذرخواهی، فرد سرش را پایین انداخته و از تماس چشمی اجتناب کند؛ در کشورهای انگلیسی زبان باید هنگام عذر خواهی تماس چشمی برقرار شود. حتی اگر دانش آموزی سرش را پایین بیندازد؛ ممکن است با واکنش منفی معلم و این جمله رو به رو شود: ” وقتی با تو حرف می زنم؛ به من نگاه کن!”. البته تماس های چشمی طولانی تر از معمول می تواند خصمانه باشد و یا نوعی پیشنهاد سکسی برداشت بشود. البته بسیاری از کشورهای انگلیسی زبانیی ها ممکن است تحت تأثیر جذابیت مردم اروپای جنوبی قرار بگیرند؛ چرا که ایتالیایی ها و کشورهای همسایه شان از تماس چشمی معمول (و نه خیلی کوتاه) استفاده می کنند که جذاب به نظر می سد.