هر دوی این کلمات فعل هستند (verb) و هر دو، معانی زیادی دارند- مثل صاحب چیزی بودن، تجربه داشتن، مصرف کردن، داشتن و دریافت کردن- این دو همچنین می توانند بعنوان فعل کمکی استفاده شوند.

بعنوان تفاوت اصلی باید بگوییم که has یک فعل مفرد (singular) است و have حالت جمع (plural) آن می باشد.

have را برای I, you, we, و they استفاده می کنیم (یعنی اول شخص مفرد-من-، دوم شخص مفرد-تو-، و حالت های جمع-ما، شما، ایشان)

بطور کلی have بیشتر از has کاربرد دارد چون have برای حالت مفرد اول شخص و دوم شخص هم بکار می رود.

book icon   مثال:

  • I have everything I wanted, but a car  (همه آن چیزی که می خواهم را دارم بجز یک ماشین)
  • You have my heart, and it only beats for you  (تو صاحب قلب منی و قلبم فقط برای تو می تپد)
  • I have a great deal for you  (یک پیشنهاد عالی برات دارم)
  • Do you have any money   (آیا هیچ پولی داری؟)
  • We have a new ride at the amusement park  (یک امکان جدید در پارک داریم)

همانطور که می بینید، حتی در حالت مفرد اول و دوم شخص (I و You) از have استفاده می کنیم. 

اما has فقط برای سوم شخص مفرد استفاده می شود. یعنی برای He, She, It و یا وقتی اسم یک نفر را می آوریم.

book icon  مثال:

  • He has a great idea
  • She has a car that we can borrow
  • The new iPhone is great; it has a bigger screen
  • John has a headache and doesn’t want to go out tonight

نکته: برای everyone و everybody هم از Has استفاده می کنیم چون حالت مفرد است.

حالت های مخفف این دو فعل

حالت های مخفف مثبت

  • I have = I’ve
  • You have = You’ve
  • We have = We’ve
  • They have = They’ve
  • He has = He’s
  • She has = She’s
  • It has = It’s

  • حالت های مخفف منفی

    • Has not = Hasn’t
    • Have not = Haven’t
    • Had not = Hadn’t

    پس بطور خلاصه، Has را در حالت مفرد بکار می بریم و Have را در حالت جمع!