بهترین سن یادگیری زبان

برای بسیاری از زبان آموزان این سوال وجود دارد: بهترین سن یادگیری زبان چه سنی است؟ حتماً این حرف را شنیده‌اید که: «کاشکی زودتر شروع کرده بودم!» یا اینکه « ای کاش یادگیری زبان را متوقف نمی‌کردم!» اما آیا این واقعاً دیدگاه درستی است؟ چه تفاوتی بین یادگیری در کودکان و بزرگسالان وجود دارد؟

کودکان نمی‌پرسند، اما یاد می‌گیرند!

کودکان برخلاف بزرگسالان خیلی وقت‌ها سوالات زیادی راجع به ساختار و چراهای زبانی ندارند. برای آن‌ها زبان تنها یک وسیله‌ جهت برقراری ارتباط است. وسیله‎‌ای که می‌‎توان برای ارتباط با دیگران، بازی و تفریح استفاده کرد. برای آن‌ها ساختارها و قواعد زبانی ارزشی ندارند. برای همین است که کودکان و خردسالان با تکرار و کپی برداری و سپس آزمون و خطا زبان جدیدی را می‌آموزند. شاید برای همین است که کودکان در تلفظ کلمات و آهنگ جمله‌ها بسیار سریع‌تر و بهتر از بزرگسالان عمل می‌کنند.

اما این عدم دقت به جزئیات و قواعد زبانی، مشکلات خود را نیز به همراه می‌آورد. در سنین نوجوانی، اغلب نوجوانان میلی به خواندن متن‌های حتی نسبتاً بلند ندارند و همین عدم توجه بعدها اثرات منفی خود را به همراه دارد.

کودکان و نوجوانان، به دلیل طبیعت کنجکاو و پرشوری که دارند، اغلب از فعالیت‌هایی که نیازمند دقت می‌باشند گریزان هستند. به گفته آن ها، این فعالیت‌ها حوصله سر بر و بی معنی است. واضح است که این توضیحات حتی اگر درست باشند، از اهمیت فعالیت‌هایی مانند خواندن و یا نوشتن در یادگیری یک زبان کم نمی‌کنند. زبان آموزانی که در سنین خردسالی و نوجوانی از انجام این فعالیت‌ها سرباز زده‌اند، با مشکلات بیشتری در محیط دانشگاهی و همچنین در هنگام تست زدن امتحان رو به رو می‌باشند.

بزرگسالان از طرفی دیگر، با دقت بیشتری برای یادگیری یک زبان خارجی تلاش می‌کنند و حتی ممکن است در بسیاری مواقع، به اصطلاح مو را از ماست بیرون بکشند. این دقت بیشتر به دقت و درستی زبان (همان Accuracy )کمک می‌کنند تا به روان صحبت کردن (همان Fluency). به همین دلیل است که بزرگسالان به طور کلی تمایل بیشتری به فکر کردن و نوشتن دارند تا به حرف زدن.

خود آگاهی نیز یکی از دلایلی است که می‌تواند به یادگیری زبان لطمه زده و آن را آهسته‌تر کند.

یک زبان‌آموز بزرگسال از اشتباه کردن بیزار است، به خصوص اگر اشتباه او جایی باشد که بیشتر متوجه شوند، مثلا یک کلاس زبان.

اما آیا خودآگاهی به ضرر زبان‌آموز بزرگسال است؟ در یک کلمه خیر.

با هدایت و راهنمایی‌های درست یک معلم زبان و با بالا بردن اعتماد به نفس زبان‌آموزان بزرگسال می‌توان به آن‌ها مهارت اصلاح زبان را یاد داد. این یعنی اینکه بزرگسالان هنگام حرف زدن بر صدای خود گوش کرده و آن را با ساختارهایی که یاد گرفته اند و لهجه‌های که شنیده اند و کلمه‌‌ها و مثال‌هایی که یادگرفته‌اند مقایسه می کنند و در صورتی که تفاوتی مشاهده کنند، می‌توانند زبان خود را اصلاح کنند؛ این اصلاح خود آگاه در بلند مدت می‎‌تواند زبان‌آموزان روانی بسازد که اصطلاحات و ساختارهای زبانی را به درستی و به راحتی استفاده می‌کنند.

یادگیری زبان در هر سنی امکان پذیر است. این درست است که می گوییم کودکان سریع‌تر و راحت‌تر زبان را یاد می‌گیرند. اما اینکه بگوییم بزرگسالان نمی‌توانند زبان را خوب و درست یاد بگیرند، اشتباه است. بزرگسالان باید تلاش بیشتری کرده تا به عادت‌های خود غلبه کنند. از طرفی دیگر، در سنین پایین‌تر ، زبان‌آموزان باید هدفمندتر و شاید حتی گاهی در چهار چوب مشخص‌تری هدایت شوند تا بتوانند موفقیت بیشتر و همه جانبه تری را داشته باشند.