آموزش ماضی و مضارع التزامی در انگلیسی

وجه التزامی – ماضی و مضارع التزامی در انگلیسی (subjunctive tense) یکی از سه وجه موجود در زبان انگلیسی است که کاربردهای زیادی هم دارد؛ ولی اغلب اوقات بیانگر موقعیت های خیالی یا فرضی، خواسته ها و آرزوها و یا پیشنهادات و دستورات است. وجه التزامی به دو صورت می آید: مضارع التزامی (present subjunctive) و ماضی التزامی (past subjunctive) که ما در این مطلب به بررسی آنها می پردازیم.

مضارع التزامی

از مضارع التزامی یا همان present subjunctive برای بیان کاری که باید انجام شود استفاده می کنیم؛ حالا فرقی نمی کند که این کار یک دستور یا تقاضا باشد و یا صرفا یک نصیحت ساده. برای ساخت مضارع التزامی در انگلیسی از مصدر فعل بدون to (infinitive) استفاده می کنیم. مضارع التزامی در بندهای فرعی که بعد از کلمه “that” می آیند استفاده می شود.

به جملات زیر دقت کنید:

• It is necessary that he be more polite.  لازم است که او مودب تر باشد
• I ask that he stop behaving in such a rude manner.  من از او می خواهم که از این رفتار بی ادبانه دست بردارد
• I demand that he work harder.  تقاضا دارم که او بیشتر کار کند
• The doctor recommended that he give up smoking.  دکتر توصیه کرد که سیگار را ترک کند

نکته: یادتان باشد این شکل از مضارع التزامی در انگلیسی خیلی رسمی است. مهم است که این نوع مضارع التزامی را یاد بگیرید؛ اما در مکالمات محاوره ای و غیر رسمی از زمان اخباری فعل یا زمان Indicative استفاده می کنند.

به جملات زیر دقت کنید:

• It is necessary that he be more polite. (FORMAL)  لازم است که او مودب تر باشد. (رسمی)
• It is necessary that he is more polite. (INFORMAL)  لازم است که او مودب تر باشد. (دوستانه و غیر رسمی)

ماضی التزامی

از ماضی التزامی یا past subjunctive در مکالمات و گفتار انگلیسی بیشتر از مضارع التزامی استفاده می شود. وقتی می خواهیم به امیال و آرزوهایی که دوست داشتیم در گذشته به وقوع بپیوندند اشاره کنیم از ماضی التزامی به همراه زمان گذشته فعل “to be” که می شود همان فعل “were” استفاده می کنیم. دقت داشته باشید که در ماضی التزامی برای همه فاعلها از “were” استفاده می کنیم.

به جملات زیر دقت کنید:

• I wish the weather were warmer.  کاش هوا گرم تر بود
• I wish you were here.  کاش اینجا بودی
• I wish you were listening to me.  کاش به حرفم گوش میدادی
• He wishes you were here on time everyday.  او آرزو می کند که شما هر روز به موقع اینجا باشید
• They wish that he were working harder.  آنها آرزو می کنند که ایکاش او بیشتر کار می کرد

عبارات If

If clauses یا عبارات If، جمله واره هایی هستند که وقتی بخواهیم خودمان را جای دیگران قرار بدهیم و بگوییم که اگر در فلان موقعیت بودیم چه کار می کردیم استفاده می شوند. در این حالت برای ساخت جمله شرطی از ساختار If + فاعل + were استفاده می کنیم. سپس جمله جواب شرط را با would می آوریم.

به جملات زیر دقت کنید:

• If I were you, I would go to sleep earlier.  من اگر جای تو بودم زودتر میخوابیدم
• If I were you, I wouldn’t go to work.   من اگر جای تو بودم سرکار نمیرفتم
• If we were them, we would leave immediately.  اگر جای آنها بودیم فوراً می رفتیم
• If I were she, I wouldn’t buy that car.  من اگر جای او بودم آن ماشین را نمی خریدم

علاوه بر این می توانید از ماضی التزامی با «If clauses» برای بیان این مساله استفاده کنید که اگر فلان اتفاق در گذشته می افتاد شما چه کار می کردید. برای استفاده از ماضی التزامی در این حالت باید از فرمول زیر استفاده کنید (از چپ به راست بخوانید):

If + I (subject) + were + adjective.

If + I (فاعل) + were + صفت

به جملات زیر دقت کنید:

• If I were richer, I would buy a new car.  اگر پولدارتر بودم، ماشین نو می خریدم
• If I were older, I would move to the countryside.  اگر سنم بیشتر بود به روستا نقل مکان می کرد
• If I were more sociable, I would make more friends.  اگر اجتماعی تر بودم، دوستان بیشتری پیدا می کردم

ابراز پشیمانی در ماضی و مضارع التزامی در انگلیسی

از ماضی التزامی برای بیان حسرت و پشیمانی از کاری که باید انجام میدادید اما ندادید هم استفاده می شود. برای استفاده از ماضی التزامی در این حالت باید از زمان گذشته کامل (past perfect) استفاده کرد. زمان گذشته کامل به صورت زیر ساخته می شود.

subject + had + past participle

فاعل+ had + اسم مفعول

مثلا می گوییم: I had studied (من مطالعه کرده بودم). حالا اگر این زمان گذشته کامل را به I wish اضافه کنیم، می توانیم کاری که باید در گذشته انجام می دادیم اما انجام ندادیم و الان از این کار پشیمانیم را بیان کنیم.

به جملات زیر دقت کنید:

• I wish I had studied more in school.  ای کاش در مدرسه بیشتر درس می خواندم
• I wish I’d moved to Spain when I was younger.  ای کاش وقتی جوانتر بودم به اسپانیا نقل مکان می کردم
• She wishes she had not been angry earlier.  او آرزو می کند که ایکاش زود عصبانی نمی شد
• They wish they’d come to work earlier.  آنها آرزو می کنند که زودتر سر کار می آمدند

یادتان باشد که وجه التزامی به طور کلی یک زمان خیلی رسمی در انگلیسی محسوب می شود و بسیار مهم است که استفاده از آن را یاد بگیرید. درست مثل مضارع التزامی، در مورد ماضی التزامی هم شکل محاوره ای و غیر رسمی آن کمی فرق می کند. احتمالا موقع صحبت کردن با انگلیسی زبانها می شنوید که به جای If I were younger (اگر جوانتر بودم) می گویند If I was younger. دانستن چنین تفاوتهایی درک درست و تسلط شما روی زبان انگلیسی را نشان می دهد.